Κυκλοφόρησε την προηγούμενη Κυριακή με την εφημερίδα ''Πρώτο θέμα'' το ολοκαίνουριο album της αγαπημένης λαικής φωνής Νατάσας Θεοδωρίδου, συνεχίζοντας την μόδα που ξεκίνησε ο Γιάννης Πάριος το 2009 με την κυκλοφορία δίσκων μέσα απο εφημερίδες και άλλα έντυπα πριν κυκλοφορήσουν στα δισκοπωλεία. Όλη την προηγούμενη χρονιά έγιναν πολλές συζητήσεις για το πόσο τέτοιες κινήσεις βοηθούν ή δίνουν μια ακόμη σπρωξιά προς τον πάτο στην ταλαιπωρημένη ελληνική δισκογραφία. Σε μια εποχή που η πλατίνα έχει φτάσει στα μόλις 12.000 αντίτυπα δεν μπορώ να πω οτι διαφωνώ και τόσο με παρόμοιες κινήσεις - τουλάχιστον όχι πια. Κάπως πρέπει και ο καλλιτέχνης να μεταφέρει τη δουλειά του στον κόσμο. Εκτος απο αυτό το σκέλος της συζήτησης όμως τέθηκε απο πολλούς το ζήτημα της ποιότητας μιας δουλειάς που κυκλοφορεί απο εφημερίδα. Μήπως όλα γίνονται πολύ γρήγορα και πολύ ''φθηνά'' με στόχο το εύκολο κέρδος; Δυστυχώς εδώ δεν θα μπορέσω να διαφωνήσω καθώς η τελευταία δουλειά της Νατάσας δεν μου αφήνει πολλά περιθώρια για το αντίθετο συμπέρασμα.
Πριν περάσω σε κάποια γενικότερα σχόλια για αυτό το album να πω οτι η Νατάσα είναι απο τις πιο πολυαγαπημένες μου γυναικείες φωνές. Καθαρή, ζεστή, λαική φωνή παλαιάς κοπής και με αξιοπρεπέστατη παρουσία στον καλλιτεχνικό χώρο τα τελευταία 13 προς 14 χρόνια. Αυτό που δεν μου αρέσει τόσο τα τελευταία χρόνια στην Νατάσα είναι οτι μου αφήνει την αίσθηση οτι κάθε χρόνο πρεπει να βγάλει και απο ένα cd. Αποτέλεσμα να γίνονται 1 με 2 κομμάτια επιτυχίες απο κάθε δουλειά της και ο υπόλοιπος δίσκος να μένει στην αφάνεια καθώς...έχει κυκλοφορήσει ήδη ο επόμενος! Πέρα απο αυτά η Νατάσα απο το καταπληκτικό ''Δεν σ'αδικώ'' ως το μαγικό ''Αν υπάρχει παράδεισος'' και απο το all time classic ''Φεγγάρι'' ως την πιο πρόσφατη ''Κόκκινη γραμμή'', έχει συντροφεύσει πολλές νύχτες μου και πολλές νύχτες και μέρες ακροατών του καλού σύγχρονου λαικού τραγουδιού.
Προχωρόντας στην καταγραφή των εντυπώσεων μου απο το ''Η ζωή μου έρωτας'' - εδώ η Νατάσα πρωτοτύπησε καθώς πουθενά μέσα στον δίσκο δεν υπάρχει αυτή η φράση, ο τίτλος ηταν μια ξεχωριστή προσωπική έμπνευση της Νατάσας - θα πρέπει να αναφέρω το πρώτο στοιχείο που ξενίζει. 8 τραγουδια μόνο! Απο τα οποία τα 2 τα έχουμε ακούσει ήδη. Ουσιαστικά ακούς έξι νέα κομμάτια που μερικά χρόνια πίσω θα ηταν maxi single και σε καμία περίπτωση δεν θα πλασσαριζόταν μια τέτοια κυκλοφορία ως album. Οι καιροί όμως άλλαξαν, οι δίσκοι βγαίνουν με δυσκολία, οπότε η έκπτωση στην ποσότητα είναι γενικότερο σύγχρονο φαινόμενο στην ελληνική δισκογραφία. Εδώ όμως ακούγοντας το cd αισθάνεσαι και ποιοτική ''έκπτωση''. Όλοκληρος ο δίσκος σε μουσική και στίχους ανήκει στον Γιώργο Μουκίδη ο οποίος έχει γράψει μεγάλα κομμάτια στο παρελθόν και είναι υπεύθυνος για τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Πέγκυς Ζήνα. Σε αυτή τη δουλειά φαίνεται πως είτε δε έβαλε όλη την μαεστρία του είτε εξ αρχής οι απαιτήσεις λόγω κυκλοφορίας με εφημερίδα ήταν πολύ χαμηλές. Ουσιαστικά ακούς όλο το δίσκο και ψάχνεις με το ...κυάλι μια συγκλονιστική παθιάρικη ερμηνεία απο την Νατάσα, ένα στίχο που θα σου μείνει, μια δυνατή μουσική. Τελικά διαπιστώνεις οτι το μόνο κομμάτι του δίσκου που είναι κοντά στα παραπάνω είναι αυτό που σοφά βγήκε και ως πρώτο promo single, το ''Τώρα θα πονάς'' που ακούγεται δυνατά στα ραδιόφωνα. Απο εκει και πέρα καλό κομμάτι είναι το ''Ψέμα'' - μια ωραία ζεμπεκιά για τους φίλους του είδους - που όμως αν δεν το ακούσεις live στο κέντρο που τραγουδάει η Νατάσα δεν πρόκειται να σε ''συγκλονίσει''. Καλό επίσης και το ντουέτο με τον ίδιο τον Γιώργο Μουκίδη - μια γλυκειά ερωτική μπαλάντα - που θα προτιμούσα όμως να την έλεγε η Νατάσα μόνη της. Όσο για το ντουέτο με τον Νίκο Βέρτη ''Ένα φίλο μου καλό να βρώ'' που ακούσαμε απο το καλοκαίρι, φαίνεται απλά σαν να έγινε για να γίνει, χωρίς να έχει τίποτα ιδιαίτερο σαν κομμάτι. Το υπόλοιπο cd απλά περνάει και χάνεται χωρίς να καταλάβεις πότε το άκουσες και χωρίς να έχεις διάθεση να το ξανακούσεις.
Με λίγα λόγια θεωρώ πως η Νατάσα έχει πλέον τέτοιο όγκο δισκογραφίας και κάποιες ξεκάθαρα διαχρονικές επιτυχίες που δεν χρειάζεται κάθε χρόνο να έχει νέο cd για να στηρίζει τις εμφανίσεις της. Γιατι δεν μπορώ να βρώ άλλο λόγο που κυκλοφόρησε αυτό το cd. Όπως επίσης έντονη είναι η πεποίθηση μου οτι οι κυκλοφορίες μέσω εφημερίδων οδηγούν αργά αλλα σταθερά σε γενικότερη έκπτωση και μετριότητα. Βέβαια οι κυκλοφορίες με εφημερίδες εξακολουθούν να προτιμούνται ως λύση στην κρίση απο πολλά μεγάλα ονόματα και φέτος. Την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου ο Γιάννης Πάριος κυκλοφορεί και δεύτερο νέο cd του με την Real news - με το πρώτο πέρυσι, να κάνει ρεκόρ πωλήσεων αλλα κανένα τραγούδι να μην γνωρίζει επιτυχία(!) - ενώ πιθανότατα μια Κυριακή αργότερα, στις 19 του μήνα, με την ίδια εφημερίδα θα κυκλοφορήσει τον νέο της δίσκο και η Άννα Βίσση. It's the new reality...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου